اکسیمتر یک وسیله پزشکی است که برای اندازه گیری میزان اشباع اکسیژن در خون افراد استفاده می شود. این یک ابزار غیر تهاجمی و ساده است که اطلاعات ارزشمندی در مورد میزان اکسیژن حمل شده توسط گلبول های قرمز از ریه ها به بقیه بدن ارائه می دهد. اشباع اکسیژن، که اغلب به اختصار SpO2 نامیده می شود، به صورت درصد بیان می شود و نشان دهنده مقدار هموگلوبین خون است که حامل اکسیژن است.
متداول ترین نوع اکسی متر پالس اکسیمتر است که اغلب در نوک انگشت استفاده می شود، اگرچه می توان از مکان های دیگری مانند لاله گوش یا انگشت پا نیز استفاده کرد. این دستگاه از دیودهای ساطع نور (LED) و یک آشکارساز نور برای اندازه گیری میزان جذب نور توسط هموگلوبین اکسیژن دار و بدون اکسیژن استفاده می کند. هموگلوبین اکسیژن دار نور مادون قرمز بیشتری را جذب می کند، در حالی که هموگلوبین بدون اکسیژن نور قرمز بیشتری را جذب می کند. با تجزیه و تحلیل الگوی جذب نور، اکسی متر میزان اشباع اکسیژن را محاسبه کرده و آن را روی صفحه نمایش می دهد.
اکسی متر به طور گسترده در محیط های مختلف مراقبت های بهداشتی، از جمله بیمارستان ها، کلینیک ها و حتی در برخی از موقعیت های مراقبت در منزل استفاده می شود. آنها به ویژه در نظارت بر بیماران مبتلا به شرایط تنفسی، مانند بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)، آسم، پنومونی و در طول درمان COVID-19 مفید هستند.